บทที่ 108

หลังจากหลับไป ลมหายใจของเสิ่นอวิ๋นอู้ก็ค่อยๆ สม่ำเสมอและยาวขึ้น

ฉินเย่เดินอ้อมไปอีกฝั่งที่เธอหันหลังให้ ก็พบว่าเสิ่นอวิ๋นอู้หลับไปแล้วจริงๆ

ไม่เพียงแต่หลับไปแล้ว แต่ยังหลับลึกอย่างมีความสุขอีกด้วย

เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าที่ถูกตบไปฉาดหนึ่งของตัวเอง สีหน้าเหม่อลอย หากไม่ใช่เพราะแก้มยังเจ็บแปลบๆ อยู่ เขา...